narysowałeś mnie właśnie taką

i nie wiem dlaczego

 

stworzyłeś mnie ze wzruszeń i ze strachu przed nimi

dałeś mi jasne miejsca a ja skrywałam się w cieniach

i rysowałeś mnie powoli

żeby niczego nie pominąć gdy chciałam być gotowa od razu

 

i uczyłeś się na pamięć moich blizn

uczyłeś być miękką jak skóra

wychodziłeś za linię

żebym ja potrafiła się gubić

i zawsze znajdowałeś błędy których nie trzeba poprawiać

 

bywałeś tu częściej niż ja

i nie pytałeś gdzie jestem bo wiedziałeś że wrócę

do tych najczulszych kości i najtwardszych tkanek

 

narysowałeś mnie taką

bym wiedziała dlaczego